Stół

Pomyślcie jednak, czy można wieczerzę wigilijną urządzić na tzw. ławie (czyli stoliczku jamniczku)? Ten i ów odpowie, że tak, ale ja myślę, że nie. Stół bowiem, to nie tylko kilka solidnych desek przykrytych biały obrusem, na którym stawia się dania, świece, kwiaty, opłatek. Stół zbliża ku sobie twarze ludzi (coraz częściej widziane z profilu). Stół pozwala lepiej i uważniej patrzeć sobie w oczy, słuchać, mówić, szeptać. Stół daje oparcie naszym przedramionom, ale także i sercom coraz częściej chorującym w domach na bezdomność. Stół wigilijny to miejsce przebaczenia, zbliżenia, spotkania, spotkania dusz, życzliwości nie tylko w słowach, ale też w spojrzeniach; to miejsce świętowania, pożywiania ciał i serc, dzielenia darów Bożych i owoców pracy rąk ludzkich, a także rodzinnych radości i smutków. Dlaczego jednak takim miejscem ma być tylko stół wigilijny? Dlaczego takim miejscem ma być stół raz czy najwyżej parę razy w roku, a nie choćby każdej niedzieli? Rodziną się przecież nie bywa - rodziną się jest (albo i nie).

(br. T. Ruciński, Światła w oknach domu)

***

Dziękuję serdecznie za wszystkie życzenia, jakie zostawiłyście pod poprzednim postem. Wniosły dużo ciepła w mój dzień :) Niechaj się spełniają wszystkim, którzy tutaj zaglądają. Życzę Wam prawdziwego wigilijnego stołu - niech jego "moc" wyjątkowo Was w tym roku zaskoczy :)

Powyższym cytatem kończę mój tegoroczny "adwentownik". Wyszukiwanie tekstów, którymi chciałam się z Wami podzielić, było dla mnie bardzo cenne, umacniające. Wiem, że są wśród Was osoby, które śledziły je regularnie, inni wpadali raz na jakiś czas. Co prawda materialny kalendarz adwentowy nie powstał, ale nie żałuję. Myślę, że to wirtualne doświadczenie było dla mnie ważniejsze. Dziękuję Wam za towarzyszenie mi w oczekiwaniu :)

Doranma