Tańcowała igła z nitką

Był koniec lutego, gdy otrzymałam zapytanie, czy nie chciałabym uczestniczyć w kursie haftu... Wcześniej o tym nie myślałam, ale gdy propozycja "spadła mi z nieba", to wcale się nie zastanawiałam, decyzję na tak podjęłam od razu. A w moim przypadku, to wcale nie jest takie normalne, bo przeważnie ważę wszelkie za i przeciw i ważę.. i analizuję... itd.:)

Cóż, tyle się naoglądałam pięknych haftów w blogowym światku, tyle wydałam z siebie ochów i achów nad prezentowanym rękodziełami,  tyle się nazastanawiałam "jak one to robią?", że gdy trafiła się okazja, postanowiłam i ja spróbować swoich sił.

Najpierw był sznureczek ( z początku jeszcze mało sznureczkowy) i słodkie węzełki francuskie...

Potem haft płaski, który mi bardzo przypasował...

Wymarzone monogramy i ... mereżka! Tak, wykrzyknik przy tym słowie jest jak najbardziej uzasadniony, gdyż właśnie minionej zimy obdzwoniłam wiele warszawskich zakładów krawieckich w poszukiwaniu kogoś, kto by mi uszył obrus wykończony mereżką. Reakcja, z którą najczęściej się spotykałam, to "ale co pani ma na myśli?" Hmm... to już nawet krawcowe nie wiedzą? W słowniku języka polskiego jest nawet słowo "mereżkować", ale chyba skazane na wymarcie... Chociaż? Skoro są takie osoby, jak nasza nauczycielka, Magda,  to może jeszcze dla mereżki nie wybił ostatni dzwon :)))

Dlaczego właściwie o tym piszę? Ponieważ chciałabym podzielić się z wszystkimi dziewczynami, które tak jak ja, tylko podglądają hafciarskie wyczyny innych, że to wcale nie jest takie trudne na jakie wygląda!!! Parafrazując słowa piosenki, w moim przekonaniu: HAFTOWAĆ KAŻDY MOŻE, trochę lepiej lub trochę gorzej, ale nie o to chodzi, jak co komu wychodzi. Czasami człowiek musi, inaczej się udusi... itd.:)

Jeżeli jesteś osobą cierpliwą i dokładną, to jest to zajęcie dla Ciebie :) Poza tym odkryłam, że to świetny sposób na relaks. Pamiętam, że na jedno nasze spotkanie przyszłam zła, po drodze połykałam łzy, a po 15 minutach wspólnego z innymi dziewczynami pochylania się nad tamborkiem cała złość przeszła. No i jeszcze ważna - jak dla mnie - kwestia, to fakt, że jest to zajęcie, którego efekty od razu widać, a takie prace lubię szczególnie.

No dobrze, wyhaftowałam i co dalej? Tak ma sobie ta szmatka zostać niewykorzystana? To nie w moim stylu, lubię rzeczy praktyczne, lubię robić COŚ konkretnego,po coś,  a nie tak tylko do szuflady (może dlatego nie piszę ;)) Postanowiłam więc uszyć woreczek. Ale nie taki zwyczajny. Widziałam kiedyś gdzieś i chodził mi od tamtej pory po głowie woreczek bez dna służący do przechowywania reklamówek, czyli rzeczy przydatnych, ale mających tendencję do robienia niepotrzebnego bałaganu... No i zabrałąm się do dzieła :)

Poniżej dla zainteresowanych krótka instrukcja (woreczek nie musi być haftowany).

1. Dwa prostokątne kawałki materiału (u mnie dwa różne, ale to nie jest regułą :)) składamy lewą stroną do środka i zszywamy dłuższe brzegi. Następnie przewracamy materiał na drugą stronę i zszywamy jeszcze raz tak, aby ukryć strzępiący się brzeg - dzięki temu nie trzeba materiału obrębiać.

2. Podwijamy dół worka i obszywamy tak, aby powstała tulejka, w którą następnie wciągamy gumkę.

3. Górną część woreczka również podwijamy i przeszywamy (nie do końca, musi zostać otwór na sznurek) dwukrotnie, przynajmniej 2-3 cm od brzegu. Między tymi przeszyciami przeciągamy dwa sznureczki, które nam będą woreczek zamykały, a powstała nad nimi falbanka będzie dodatkową ozdobą. I gotowe :)

Woreczek działa tak, że reklamówki (czy co kto chce) wkładamy od góry, a wyjmujemy dołem (pozwala na to właśnie otwór z gumką).

Nie dość, że ładny, to jeszcze praktyczny i co najważniejsze, wykonany samodzielnie :))) Wisi sobie teraz w kuchni i zachęca do kolejnych robótek.

Co powstanie z pozostałych haftów, jeszcze nie wiem. Ale jak już wyciągnęłam maszynę - a robię to naprawdę tylko wtedy gdy muszę, czyli raz na kilka lat - to może jeszcze zrealizuję inne, odkładane od dawien dawna plany szyciowe? Nie wiem czemu, ale z robótek ręcznych szycie na maszynie najmniej mnie "uszczęśliwia" :(

A prace naszej Mistrzyni możecie obejrzeć tutaj, do czego gorąco namawiam - żeby popodziwiać i się zainspirować :)

Pozdrawiam majowo :)