To nie będzie krótki post

Uwielbiam majowe urlopy. Od kilku lat już nie miałam wolnego w maju, bo się nie składało, ale po tegorocznym dłuuugim majowym weekendzie obiecałam sobie solennie tę przyjemność powtarzać rok rocznie :) No bo niby czemu nie? Tyle frajdy można czerpać z cieszenia się przyrodą, która po zimnym kwietniu dostała szału i rośnie jak na przysłowiowych drożdżach. Wszystko wokoło zmienia się z dnia na dzień. A że jeszcze aura była łaskawa, to większość ubiegłego tygodnia mogłam spędzić na działce patrząc na te wszystkie zielone i kwitnące cuda. Przyznaję bez bicia - pomimo ciężkiej pracy fizycznej, naładowałam niesamowicie akumulatory i  pomimo powrotu do pracy uśmiech od kilku dni z twarzy mi nie schodzi - lubię tak :))) No to powspominajmy wspólnie jak to było jeszcze tak niedawno :)

Królową końca kwietnia jest w moim ogrodzie magnolia - maleńki krzew kupiony przez Tatę 25 lat temu okazał się kilkumetrowym drzewem parkowym. Wciąż nie jestem pewna co to za odmiana - gwiaździsta? japońska? Chociaż nie lubi podmokłych terenów, dzielnie przetrwała ostatnie powodzie i kwitnie, aczkolwiek więcej na szczytowych gałęziach, więc głowę trzeba zadzierać wysoko :)

Moje ukochane prymulki, przeniesione z babcinego ogrodu, przywodzą na myśl szczęśliwe dzieciństwo, gdy małe rączki robiły bukiety z różowych, urokliwych kwiatuszków.

Pięknie wyglądają w wiosennym słońcu, aczkolwiek trzeba dla nich wybierać miejsca pod drzewami, które latem ochronią roślinki przed palącymi promieniami.

A oto kolejne wiosenne piękności.

Coraz częściej ogród odwiedzają przeróżni goście...

Nie tylko na słonecznych rabatach jest kolorowo. Również w cienistych zakątkach sporo się dzieje.

Prymulki tutaj nieco bledsze, ale wraz z fiołkami, które się wysiały w tym miejscu same, wyglądają doskonale - człowiek lepiej by tego nie wymyślił.

Młodziutkie liście kopytnika oczarowały mnie :)

A nad tym całym drobiazgiem 1 maja rozkwitły jabłonie! Pan Bóg wie, jak zrobić człowiekowi przyjemność :)

Wyszło słońce - wśród kwiatów zawrzała praca - miłe dla ogrodniczego ucha bzykanie :)

"Produkcja" ruszyła także w jagodniku - kwitną poziomki, truskawki, maliny mają pączki, borówki kamczackie i amerykańskie rozdymają swoje dzwoneczki.

Niepozorne kwiatki porzeczek w ciągu zaledwie tygodnia przeobraziły się w całkiem spore owoce.

Nie zdawałam sobie sprawy z tego, że aronia ma tak piękne kwiaty, dopóki nie nachyliłam się nad nimi z aparatem - prawdziwe dzieło sztuki.

W kąciku pod leszczyną została nieskoszona łączka z niezapominajkami i mniszkiem, z którego w ubiegłym roku robiłam bardzo smaczny "miód", a w tym ususzyłam płatki, bo ponoć mają zastąpić z powodzeniem szafran do koloryzowania ciast - muszę spróbować :)

"Nastawiłam" również pokrzywy na gnojówkę, które od wiosny grzecznie rosły na rabatkach, czyli tam, gdzie ziemia najżyźniejsza - pozwalam im na to, bo ich dorodne liście stanowią bardzo cenny, naturalny nawóz. Oprócz produkcji gnojówki, dodaję je także do kompostu i rozkładam jako ściółkę w warzywniku, zwłaszcza pod pomidorami. Te rosnące wokół kompostu pozostawiam w spokoju jako "porodówkę" dla motyli.

A gdy już się napracowałam, naoglądałam, napodziwiałam, to z przyjemnością odpoczywałam w leżaku ze szklaneczką wody z dodatkiem mięty i melisy z własnej grządki - pycha :)

Tydzień minął bardzo szybko, a ja teraz wspominam i planuję prace na najbliższy weekend.

Ale radości wcale się nie skończyły - spotkała mnie ostatnio całkiem inna przyjemność: Bustani zauważyła, doceniła i wyróżniła moje blogowanie - dziękuję, Kochana :)

Kwiatki z bajki są dla Ciebie :)

Wyróżnienie przekazuję dalej - Kobietom, które ciepłem, dobrem i pięknem obdarzają świat:

Polinne

Maszka

Gaja

Motylek

Jadwiga

- to dla Was, drogie Panie, poniższe wyróżnienie wraz z podziękowaniem za to, co tworzycie, czym się dzielicie, jakie jesteście :)

Pozdrawiam bardzo serdecznie :)

D.