Jak się nie ma co się lubi ...

... to się lubi, co się ma - mówi stare przysłowie. I dużo w nim mądrości. A na pewno człowiek zdrowszy i radośniejszy, gdy o tym pamięta :)

Mogłabym więc pisać, o tym jak trudny jest dla mnie okres ostatnich dni, tygodni, ale po co? Marzę, by było inaczej, ale nie jest, więc co pozostaje? Ano dalej się ćwiczyć w trudnej sztuce dostrzegania pozytywów, małych radości i bycia wdzięcznym za to, co się ma. Dlatego polecam Wam jako lekturę ostatni post, który napisał Wietrzyk, a ja zostawiam dziś tylko sporą garść zdjęć przed i poświątecznych. No i oczywiście serdeczne życzenia u progu Nowego Roku - niech się Wam spełnia to, co najlepsze :)

Ostatnie własne pomidorki zerwane w połowie grudnia z krzaczka przyniesionego z balkonu - dopiero wówczas uznałam sezon za zamknięty :)

Trzy krasnalowe gracje dla trzech ciotecznych sióstr - jedna na spotkanie nie dotarła, ale krasnal poczeka ;)

Spacerkiem po Starym Mieście - w dobrym towarzystwie w poszukiwaniu prezentów. Prezenty nie nabyte, ale dobre towarzystwo zostało do końca :)

Spacer skończył się gorącym co nieco.

Innym razem było też bardziej wytwornie.

Były życzenia.

I prezentów pakowanie.

Marynowanie...

pieczenie...

przerwy na herbatę ...

i różnorakie pitraszenie :)

I nawet padał śnieg od czasu do czasu. Tu ostatnie pobielone krajobrazy w pierwszy dzień Świąt.

A gdy nadszedł wieczór - chwila samotności rozluźnienia w zakątku czytelniczym. Bo na Święta jakaś nowa relaksująca książka musi być ;)

No i cóż, że nieprawdziwy... jak się nie ma co się lubi ... to cieszy i taka namiastka kominka :)

A o tym serniku bez sera, to chyba napiszę następnym razem, bo nareszcie udało mi się złapać dobre proporcje.

Parafrazując dawne powiedzenie - kącik niedoskonały, ale własny :) I ukochany.

Ciekawe, że wszystkie kartki z życzeniami, jakie w tym roku otrzymywałam, były robione własnoręcznie przez nadawców! Dziękuję Wam, Dziewczyny :)

I był też prezent gwiazdkowy, a jakże. Poszukiwałam od dawna tradycyjnej figurki dziadka do orzechów, ale takiej, która by jednocześnie funkcję dziadka spełniała. Nie udało się. Natomiast przybył mi dziadek ze świąteczną pozytywką - to chyba ciekawsza opcja :)

No i tym sposobem powoli zaczynam żegnać Stary 2018 Rok. Rok pod wieloma względami trudny, ale też taki, który przyniósł mi wiele radości w darze. Jak to w prawdziwym życiu, gdzie smutek z radościami się przeplata. Ale na podsumowania jeszcze przyjdzie czas. A tymczasem życzę dobrej ostatniej nocy tego roku i zmykam. Kolorowych snów :)

Doranma