Święta, Święta i już po...

Tegoroczny okres okołoświąteczny kończy się dla mnie tego wieczoru. Kilka dni urlopu między Świętami a Nowym Rokiem wystarczyło, by zafundować sobie nieco dłuższe wakacje. Pogoda iście marcowa: słoneczko, zieleniejąca trawa, tu i ówdzie kwitnące prymulki oraz pęczniejące coraz bardziej pąki lilaków. W kwietniu podczas Świąt Wielkiej Nocy mieliśmy w tym roku zaspy śniegu, a w Boże Narodzenie wiosenny powiew. No i cóż, źle było? Ot, takie pogodowe niespodzianki. Kocham białe Święta, lecz na obecną aurę nie uskarżam się zanadto, bo po minionym wyjątkowo krótkim sezonie (wiosna przyszła tak późno!), wielu pochmurnych weekendach, z radością witam każdy promień słońca zaglądający do domu.

W tym roku udało mi się przygotować do Świąt omijając wielkie centra handlowe z całym ich harmidrem i pokusami. W domu więc przybyła tylko jedna dekoracja świąteczna - nieduża choineczka wykonana z białych piór, zwiewna i eteryczna ujęła mnie swoim wdziękiem.

Jak co roku króluje natomiast ona - zielona, żywa i pachnąca. Najpierw odstała trzy dni bez ozdób, bo musiałam się nacieszyć jej naturalną urodą, w końcu jednak obwiesiłam ją tradycyjnymi świecidełkami, by mogła pysznić się kolorami w promieniach słońca zaglądających rano przez okno.

Na balkonie prowadzę w tym roku stołówkę dla sikorek. Codziennie wykładam nową porcję słonecznika i mimo, że karmię je od połowy listopada, ptaszki nadal są bardzo nieufne i ostrożne, nie udaje mi się więc zrobić im ostrego zdjęcia. Jednak podczas weekendowych niespiesznych śniadań mogę podglądać, jak się skradają, by schwycić w dziobek kolejne ziarnko. Karmnik ustawiłam tak, by siedząc przy stole, mieć na niego dobry widok.

Boże Narodzenie, a wciąż na balkonie kwitną pojedyncze surfinie.

Żywa zieleń mchu przed klatką zaprasza na spacer.

Koniec roku spędziłam zwiedzając zakątki lubelszczyzny i smakując, smakując... :) Dobrze było pozostawić za sobą codzienne trudności i choć przez kilka dni odetchnąć swobodniej.

Lublin widziany przez okno restauracji żydowskiej Mandragora.

Wnętrze bardzo stylowe, przytulne i ciepłe, przemiła obsługa, pyszny, domowy podwieczorek i wiele inspiracji dookoła - uwielbiam takie chwile!

Poniżej świetny pomysł na oprawienie obrazu do podpatrzenia. Powyżej nocna szafeczka, niemal identyczna z pamiątkową po Babci, stojącą obecnie w mojej łazience.

Cudowny, słoneczny dzień w Nałęczowie.

Fragment drzwi w pałacu Małachowskich.

Wnętrze pijalni wód, przywołujące wspomnienia wakacji z dzieciństwa.

31 grudnia przyroda powitała nas porannym szronem.

Zamek w Janowcu nad Wisłą - vis a vis Kazimierza Dolnego.

Potężny krzew hortensji przed dworem w Janowcu - nigdy takiego nie widziałam!

Spotkaliśmy też świętego Mikołaja - prawdziwego, bo w stroju biskupim, a nie przebranego za krasnala.

Za Stary Rok dziękowaliśmy u stóp wizerunku Matki Boskiej w Klementowicach.

Nowy Rok powitaliśmy m.in. delektując się specjałami mojej ulubionej, kazimierskiej herbaciarni :)

A potem zapadł zmrok, a wraz z nim koniec sielanki - pora na drogę powrotną do domu i do codziennych zajęć. Głowa pęka od pomysłów i dobrych postanowień. Dlatego sobie i Wam i życzę, aby rok, który właśnie się rozpoczął przyniósł nam wiele okazji do realizacji marzeń i planów, do przeżywania satysfakcji z osiągniętych celów; życzę dni wypełnionych chęcią do działania, serc pełnych nadziei i wiary, ciepła płynącego z relacji z drugim człowiekiem, Bożego błogosławieństwa, a wszystkim ogrodomaniakom cudownego sezonu z odpowiednią dawką słońca i wody oraz zdrowia i sił do pracy :)