O gościńcach i o kilku ulubionych książkach

Ciekawa jestem, czy w Waszych rodzinach kultywuje się zwyczaj przywożenia podarków z podróży, czyli tzw. gościńca? W moim domu zawsze tak było, że po dłuższej nieobecności przywożono upominki. Rodzice także wychodząc na przyjęcia sami, wracali zawsze z czymś dobrym dla mnie: kawałkiem ciasta, cukierkami, a ja wiedząc, że nie wrócili z pustymi rękami, już od progu zaglądałam do maminej torebki, by sprawdzić, czym tym razem się uraczę :) Bardzo cenię tę przemiłą tradycję i chętnie ją podtrzymuję. Nawet z jednodniowych wyjazdów staram się przywieźć jakiś drobiazg najbliższym, choćby to miał być bukiecik kwiatów, czy czekoladka. Sobie samej też robię prezenty podczas wyjazdów, co więcej, mogę stwierdzić, że na poziom zadowolenia z podróży wpływa poziom zadowolenia z przywiezionych do domu zakupów :) A kupuję różne rzeczy: najchętniej coś do domu, na drugim miejscu coś smacznego, np. różne herbatki, które przez kolejne tygodnie i miesiące budzą miłe wspomnienia z wyjazdem związane, czasami są to też rzeczy osobiste i książki. Jednak najbardziej usatysfakcjonowana jestem, gdy z każdej z tych kategorii coś upoluję, ale to tylko podczas dłuższych wycieczek :)
A cały ten wstęp piszę po to, by podzielić się radością z przywiezionych z ostatniej wyprawy nabytków.
Przede wszystkim lampa, którą miałam na oku już od kilku lat. Zaczęło się wszystko od tego zdjęcia:

Poza świetnym zestawieniem barw, urzekła mnie lampa - wysoka i wąska, a do niej trapezowy klosz, który ma według mnie świetną proporcję szerokości do wysokości.
Zaczęłam więc dostrzegać takie lampy także na innych zdjęciach w moich ukochanych albumach wnętrzarskich, które mogę oglądać bez końca i stały się dla mnie źródłem mnóstwa inspiracji.

 Poniżej jedno z  moich ulubionych zdjęć - zieleń i kwiaty, i przytulne stylowe siedziska zapraszające do długich rozmów, wszystko rozświetlone delikatnie dzięki dużym oknom. Idealnie :)

A wszystkie te piękności możecie znaleźć w poniższych albumach, które gorąco polecam miłośnikom antyków i angielskich wnętrz. Od dziecka najlepiej czułam się wśród starych, zabytkowych przedmiotów, zawsze marzyłam, żeby mieć tak urządzony najpierw swój dziewczęcy pokoik, a potem własne mieszkanie. Pierwsze zarobione pieniądze, jeszcze w liceum, przeznaczyłam na zakup stylowych sprzętów. Podczas wakacji wstawałam dzielnie rano i jechałam do pracy, a po drodze rzucałam tęskne spojrzenie przez okno antykwariatu na upatrzoną lampę naftową. Lampa ta ostatecznie nie stała się moją własnością, miesięczna pensja okazała się zbyt skromna ;) Ale motywację do pracy miałam dzięki niej ogromną :)
Dzięki albumom, które Wam pokazuję, nauczyłam się jak eksponować i zestawiać ze sobą antyki ze sprzętami stylizowanymi, jak dekorować i dodawać pomieszczeniom przytulności. Wiele inspiracji stamtąd zaczerpniętych wciąż czeka na realizację... w większym mieszkaniu ;) Książki gorąco polecam.

A wracając do gościńca - noworocznym pierwszym zakupem okazała się poniższa lampka, na którą miałam "chrapkę" już od kilku lat, wahałam się, bo nie jest idealnie taka, jak z marzeń, lecz w końcu zdecydowałam się ją kupić i po przywiezieniu do domu stwierdziłam, że to była bardzo dobra decyzja mimo, że klosz nie posiada tych wymarzonych proporcji - kiedyś go zmienię, a póki co, cieszę się taką, jaką jest. Oto moja pamiątka z ostatniej podróży w kąciku, w którym piszę do Was moje posty :)

W Lublinie, na tamtejszym targu staroci udało mi się spełnić tym razem jeszcze dwa inne marzenia - do domu wróciłam z dawnym naczyniem na wodę w objęciach oraz bardzo praktyczną i piękną łyżką do sosów.

Miedziane naczynie pełni funkcję osłonki na doniczkę, a platerowana łyżka czeka na gości. Zachwyca mnie sposób, w jaki zdobiono kiedyś przedmioty codziennego użytku i ich trwałość. Tym, którzy chcieli by poczytać, dowiedzieć się czegoś więcej o tym jak kiedyś urządzano mieszkania, jak sobie radzono z codziennymi zajęciami domowymi, jakich sprzętów używano, zachęcam do lektury książki Elżbiety Koweckiej "W salonie i w kuchni. Opowieść o kulturze materialnej pałaców i dworów polskich w XIX w." To pozycja, moim zdaniem, dotąd niezastąpiona.

 A do miłej lektury na pewno warto zasiąść z ulubioną filiżanką aromatycznej herbaty.

Miłej niedzieli, moi mili :)