Kwiaty Paryża

Jakoś w tym roku prawie o niczym innym nie piszę, tylko o kwiatach ;) Jeżeli piszę... gdyż post ten zaczął powstawać dwa miesiące temu... lecz cóż, lato ma swoje prawa :)  Nie zdziwi więc Was pewnie również to, że zwiedzając jedną z najpiękniejszych  europejskich stolic, obfociłam nie tylko zabytki, ale i tamtejszą roślinność :) A teraz chciałabym się podzielić z Wami swoim widzeniem tych zieloności, które przykuły moją uwagę na paryskich ulicach.

Przede wszystkim ogrody na dachach! Wiedziałam, że zakładają je Brytyjczycy, ale z Francją zupełnie ich nie kojarzyłam. Od pierwszego dnia uwieczniałam więc na zdjęciach wszystkie napotkane, także z wysokości wieży Eiffla :) Jednak bez obawy, nie zadręczę Was tutaj (przynajmniej tak mi się wydaje?) prezentacją wszystkich - tylko kilka...

Po drugie parki - nie oszałamiają, powiedziałabym, że w czerwcowej szacie wypadły raczej skromnie i często uwagę bardziej skupiały na sobie ciekawe okazy drzew, niż rabaty kwiatowe.

Powyżej fragment Pól Marsowych widziany ze szczytu Wieży Eiffla.

 

Uwielbiam strzyżone szpalery drzew

Z bluszczu również można zrobić ciekawą dekorację - liczy się pomysł.

A tutaj niespodzianka - ogród użytkowy w części parku miejskiego. A na drzewkach owocowych papierki... Z takim sposobem uprawy spotkałam się kiedyś na zdjęciach z Chin. Każdy zawiązek jest owijany w osobną papierową torebeczkę w taki sposób, by miał dość miejsca na wzrost, papierowa osłonka ma chronić owoc przed chorobami. Zdejmuje się je dopiero tuż przed zbiorami.

No i róże - to najpiękniejsze krzewy starej odmiany, jakie udało mi się tam zobaczyć. Śliczny kolor, kształt i delikatny zapach.

Chodząc po parkach, ulicach i skwerach miałam wrażenie, że miasto oszczędza na zieleni - rabaty często były obsadzone ubogo tak, jakby brakowało środków na sadzonki. Również w Wersalu rabaty były najmniej ciekawym obiektem do oglądania.

 Lepiej prezentowały się róże oplatające tu i ówdzie ogrodzenia. I ciekawie przycinane krzewy.

Wokół Luwru:

I wewnątrz Luwru - na obrazach





Kolorowo było także na moście... Miałam zagwostkę, czy wysiały się tam same, czy ktoś je posadził, ale obstawiam raczej tę pierwszą możliwość.

Jednak to róże były królowymi, przyciągały wzrok w wielu miejscach - także na cmentarzu

I w ogrodzie XIX-wiecznego Domu Polskiego, w którym było mi dane mieszkać

Natomiast te monumentalne, ukwiecone schody prowadzące do kościoła sprawiły, że zastygłam w zachwycie

Pozdrawiam bardzo serdecznie i życzę kolorowego dalszego ciągu lata :)

PS. Pisząc wczoraj, zapomniałam dodać, że Paryż chociaż piękny dzięki swej architekturze, zabytkom i wspaniałym osiom widokowym, jest daleko za Warszawą i innymi polskimi miastami pod względem ilości zieleni - to pierwsze moje odczucie po powrocie do domu: u nas jest po prostu zielono!
Drugie dopowiedzenie i sprostowanie zawdzięczam Ani, która napisała mi, że cudna, pastelowo-różowa róża nie jest wcale starą odmianą, tylko taką udaje, a jest to Eden Rose 88. Stara czy nie - jest po prostu wspaniała! Dziękuję, Aniu :)