Tyle piękna w moim świecie :)

Moi mili, dojrzewające owoce kaliny wskazują na to, że lato się kończy, ale cyt, o tym jeszcze cicho szaa... :) Ciepło, słonecznie dookoła, więc bez zbędnych słów cieszmy się pięknem natury. Zapraszam na spacer po letnim ogrodzie - oto wakacyjne miesiące w pigułce dla cierpliwych ;)

Pszczółek i motyli w tym roku dość mało :( Ale widzicie tego maleńkiego pajączka na płatku kosmosu, wygrzewającego się w słońcu? :)

Tegoroczny sezon kojarzy mi się mnogością ważek w przeróżnych kolorach. Przeważnie trudno je sfotografować, gdy trzepoczą skrzydełkami. Ta na poniższym zdjęciu nie najpiękniejsza, ale pozowała cierpliwie do portretu :)

 Niby tylko krwawnik, ale ileż w nim wdzięku. I ten pudrowy róż - zakochałam się w tym kolorze :)

Ogród już bez wody, nawet z suszą, ale widać wiosenne zniszczenia. Odbudowuje się na nowo - zachwyca mnie siła tkwiąca w przyrodzie!

Róża Mazowsze - posadzona w ubiegłym roku nie zdążyła zakwitnąć przed październikowym śniegiem. Teraz jej piękne kuliste kwiaty o fantazyjnie wywiniętych falbankach płatków cieszą mnie swoją urodą. Czyż róża to nie królowa? Zaczynam doceniać jej piękno, odporność na trudne warunki i - wbrew obiegowym opiniom - łatwość w uprawie.

Gości zmęczonych spacerem zapraszam w cień parasola. Tutaj można zapomnieć o miejskim gwarze i codziennej gonitwie, zasłuchać się w śpiew ptaków, szelest liści i traw, posłuchać żurawi i kumkania żab. Dla dopełnienia błogostanu poczęstujmy się ciastem i owocami prosto z krzaczka. A potem syci piękna, zapachów i smaków, odpłyńmy w marzenia lub beztroski, zielony sen...

O tych maleństwach na poniższym obrazku napiszę innym razem. Na dziś wystarczy, bo...

... to nic, że słońce zniża się ku zachodowi...

... przecież tak pięknie maluje obrazy na niebie...

... księżyc czasami próbuje je naśladować tworząc niebiańskie pejzaże na swój sposób - też wspaniałe :)

Dobranoc :) Jutro też wstanie dzień, mili moi :)