Najmodniejszy kolor sezonu - amarant

Nie jestem jego wielką miłośniczką, bo wydaje mi się nazbyt krzykliwy, ale gdy oglądam go w takim wydaniu, jak na powyższym zdjęciu, to przestaję mieć jakiekolwiek ALE :) Przedstawiam Wam więc mój rododendron w najmodniejszej tej wiosny szacie - amarantowej :)

Nie pamiętam już kiedy ostatnio tak obficie kwitł. W ubiegłym roku miał tylko kilka kwiatków. Potem ogołocił się dość znacząco z liści, więc spodziewałam się raczej, że już po nim, a tu proszę - taka niespodzianka! Obfotografowałam go więc ze wszystkich stron ;) Dwa tygodnie temu dostał jedzonko - biohumus w wersji dla kwasolubnych. Wkrótce zasilę go ponownie, bo po takim wysiłku należy mu się :)

Nie wiem co to za odmiana, ale mam wrażenie, że dwadzieścia lat temu chyba tylko taką sprzedawali, bo widzę ją w wielu ogródkach. Cieszmy się, że teraz mamy dużo większy wybór - jak dla mnie, to czasami aż za duży, by móc podjąć decyzję... ;)

W innych częściach rabat też już robi się "buszowo", a przecież to jeszcze nie koniec wzrostu wielu roślin. Oj będzie się działo! Lubię, gdy jest tak ciasno, a rośliny wzajemnie przenikają się. Lubię zatopione w zieleni krople bieli i niebieskiego :)

Niebo i paprocie przeglądają się w wodzie - to jedyne "oczko", na które mogę sobie pozwolić, ale mimo maleńkich gabarytów i tak ściąga ptaki i żaby.

Możecie się zastanawiać kiedy robiłam takie słoneczne zdjęcia. Ano wczoraj - przez kilka godzin mieliśmy cudną pogodę. To taki przerywnik między kolejnymi opadami deszczu. A że opadów tych jest za dużo, to widać poniżej. Tak wyglądała wczoraj alejka działkowa, kawałek za moim ogrodzeniem. W ciągu dnia wody przybyło, bo wylała okoliczna rzeczka i woda szusowała przez pola i przez drogę wprost do nas. Aby przejść, trzeba było mieć kalosze do kolan. Na szczęście u mnie wystarczały takie do kostek ;) Tak więc pomidorki i dynie nadal czekają na wysadzenie do gruntu.

A dzisiaj znowu pada i pada... Odwracam głowę od prognoz na jutro i zatapiam nos w bukiecie obłędnie pachnących liliowców, stojących na stole. Wracam do zdjęć, zachwycam się bielą tawuły - jest jedną z tych roślin, która wydawało się, że obumarła, a jednak nie - zaczęła w tym roku odrastać, więc każda nowa gałązka, każdy kwiatek cieszy mnie podwójnie :)

Tym, którzy kochają piękne ogrody, a jeszcze nie znają magicznego miejsca pani Ani, polecam szczerze i gorąco artykuł i przepiękne zdjęcia o nim, które ostatnio ukazały się w OGRODOWISKU. A jeśli poczujecie się nimi zachęcone, to podejrzewam, że staniecie się stałymi bywalcami strony autorstwa właścicielki ogrodu: ROSLIN-MENAŻERIA. Zajrzyjcie tam koniecznie - jest cudnie i inspirująco :)

A w kąciku kulinarnym dzisiaj pasta z soczewicy - ze specjalną dedykacją dla Basi :) Przepis powstał z dwóch innych i domieszki własnej inwencji ;)

Składniki:
szklanka soczewicy (zielona lub czerwona),
1 i 3/4 szklanki wody
2 cebule,
2 ząbki czosnku,
koperek - jak najwięcej,
oliwa lub masło klarowane,
przyprawy: sól, pieprz, liść, laurowy, kurkuma, gałka muszkatołowa, mielony kminek.

Soczewicę płuczemy i wrzucamy do wrzącej, osolonej wody z dodatkiem liścia laurowego - gotujemy, aż ziarno wchłonie wszystką wodę. W tym czasie podsmażamy drobno pokrojone cebulkę i czosnek na oliwie/maśle klarowanym (jeśli ktoś woli, to zamiast smażenia można cebulę ugotować razem z soczewicą). Następnie wszystkie składniki miksujemy, doprawiamy do smaku i zajadamy z apetytem.

Soczewica jest dużo łatwiej strawna, niż groch czy fasola, dlatego chętnie ją stosuję. Jest smaczna i zdrowa. Można z niej gotować zupę, robić farsz do pierogów, przyrządzać jak jarzynę z ziołami. Zawiera wiele witamin, obniża cholesterol, pozytywnie wpływa na przewód pokarmowy. Dla mnie najważniejsze jest to, iż jako roślina strączkowa jest źródłem wapnia - wbrew obiegowym opiniom - dużo lepiej przyswajalnego przez organizm, niż to zawarte w nabiale.

Mam nadzieję, że wkrótce słońce znów będzie nas budzić o poranku, czego Wam i sobie życzę.
Do następnego  :)