Rozpieszczanie zmysłów

Gdy tak się zastanawiam nam magią mijającego okresu świątecznego, to dochodzę do wniosku, że zauroczenie któremu ulegamy bierze się stąd, iż właściwie wszystkie nasze zmysły są w ten czas "zadowolnione" ;) Szykujemy specjalne przysmaki, pyszne i co więcej, przywołujące miłe skojarzenia ze szczęśliwym dzieciństwem. Dom wypełniają zapachy, nie tylko egzotycznych przypraw (hmm... czy my jeszcze dzisiaj tak myślimy o cynamonie, kardamonie, anyżu itp. itd?), ale także cytrusów i świeżej choinki. Uszy pieszczą jakże ulubione dźwięki kolęd. Przed oczami migoczą światełka. Przeważnie mamy wokół siebie bliskie osoby... Czy trzeba czegoś więcej? A i rzecz bardzo istotna - jest to także czas, gdy pozwalamy sobie na więcej odpoczynku, bo przecież przed Świętami wszystko zostało wysprzątane, zapasy jedzenia wypełniają lodówkowe półki, więc możemy w spokoju zalec w fotelu z ulubioną.... (i tutaj każdy sobie doda, co chce) i napawać się chwilą :) Dlatego dziś nie piszę już wiele więcej, tylko zdjęciami utrwalam w pamięci ostatnie dni :)

Odkąd pamiętam, tradycją w moim domu było, aby co roku na choince pojawiły się nowe zabawki. Staram się ją podtrzymywać i tym razem skusiłam się na ceramiczną nakrapianą bombkę z Bolesławca - czyż nie urocza?

Było oczywiście wielkie pieczenie ciast. Wykorzystałam dawne przepisy Mamy na piernik i keks, które nie wymagają leżakowania, ale za to upiekłam je z mąki orkiszowej - polecam, a dlaczego, to o tym innym razem, gdy już przejdziemy do tematu pt. dieta :)

Były prace manualne. Kiedyś, gdy mieszkałam z Rodzicami, robiłam przez wiele lat stroik na drzwi wejściowe. W swoim mieszkaniu musiałam z tego zrezygnować, bo drzwi pancerne i gwoździa nawet nie ma jak wbić :) Jednak gdy kilka dni przed Świętami "wlazł" mi w ręce dość gruby drut o długości pasującej do wielkości wianka, zaświtała mi w głowie myśl, by spróbować swoich sił w tej dziedzinie. Kupując choinkę nazbierałam w alejkach targowiska porzucone gałązki, które odpadły od drzewek różnych gatunków i postanowiłam je wykorzystać. Zabierałam się do pracy baaardzo długo nie dowierzając, że coś mi z tego wyjdzie. Ale okazało się, że wystarczy szpulka zwykłych nici, kilka bombek i w ciągu pół godziny uplotłam wianek, powiesiłam go i posprzątałam po robocie. Tak więc wszystko jest dla ludzi! Najwięcej czasu zajął mi chyba wybór miejsca, ostatecznie "twór" trafił na drzwi szafy w przedpokoju, by witać gości :)

Natomiast w świąteczne spokojne wieczory chwyciłam nareszcie za szydełko. Może tym razem kredens doczeka się na serwetkę, która przykryje jego łysinkę?



Nastał też już czas na przyozdabianie mieszkania kwiatami, które nieodłącznie kojarzą mi się z zimą. W tym roku chodziła za mną wyjątkowo czerwień, więc nabyłam kalanchoe o różyczkowych kwiatach.

Jednak przy wyborze fiołka alpejskiego zwyciężyła biel, tym bardziej, że liście tej miniaturki są oryginalnie wybarwione. Gdy przyniosłam go do domu, jedynym naczyniem, jakie pasowało na osłonkę, okazał się dotychczasowy świecznik - uważam, że pasuje mu ta nowa rola :)

Przyzwyczaiłam się już nawet do jesiennej aury za oknem, mając takie kolorowe "umilacze" w domu, a tu proszę, wystarczyło wyjechać na Sylwestra kilkadziesiąt kilometrów na północ od Warszawy, a tam... zaskoczyła mnie najprawdziwsza zima :)

Zabawne kontrasty - powyżej na zdjęciu wśród śniegu działająca fontanna, a w tym samym czasie Zegrze i Bug skute lodem :)

Tym, którzy dotrwali do samego końca posta, pomimo mnogości zdjęć, z przyjemnością życzę:

DO SIEGO ROKU!