Pierniczkowanie po raz drugi

Za oknem plucha, zima robi sobie przerwę, za to w domu narasta przedświąteczna atmosfera. A to za sprawą korzennych zapachów wypełniających cztery kąty. Rok temu nie rzuciłam słów na wiatr zapowiadając wprowadzenie w moim domu nowej tradycji wspólnego babskiego pieczenia świątecznych pierniczków. Wczorajszy wieczór był realizacją tej obietnicy - wypełniony kobiecymi głosami, śmiechem, zapachami i ... skupieniem :) Bardzo zaangażowałyśmy się w wycinanie różnych kształtów i ich dekorowanie - wręcz z dziecięcym zapałem :) I dekoracje też nam wyszły takie nieco przedszkolne, czasami nieporadne, pełne kolorów, ale w sumie - dumne byłyśmy z naszego dzieła, ucieszone swoją obecnością :) Efekt - około dwu pierniczków, a każdy udekorowany inaczej :)

Najpiękniejszy był dla mnie zupełny brak pośpiechu, zatrzymanie się na tym co tu i teraz, cieszenie się czasem wspólnego działania. I wiecie co? Każda z nas miała już pomysły, co zrobimy w przyszłym roku, jakie wprowadzimy zmiany, ulepszenia - wszak trzeba sobie podnosić poprzeczkę :)

 

A po pięciu godzinach wspólnej pracy usłyszałam od jednej z nas: teraz się rozkręciłam i czuję, że mogłabym tak malować i malować... Chyba wszystkie to czułyśmy.

Siedząc tak razem przy robocie zaczęłyśmy dostrzegać i doceniać mądrość poprzednich pokoleń, spędzających czas przy wspólnej pracy, wieczorne darcie pierza, ręczne robótki, śpiewy, głośne czytanie, opowieści... Świat się zmienił, ale nie sam, to my go tworzymy i od nas zależy w dużej części jakie będzie  nasze jutro. A przede wszystkim nasze dziś! Uwierzmy w to :)

Dobrej niedzieli wszystkim życzę :)