Trochę tego i owego, czyli szybki przegląd stycznia

Ze wszystkich miejsc na świecie

najlepsze dla mnie jest to,

gdzie chce mnie Bóg.

(św. Franciszek)

Po publikacji ostatniego posta otrzymałam kilka bardzo zachęcających komentarzy, zarówno tutaj na blogu, jak i poza nim. Bardzo za nie dziękuję! Wasze słowa są dla mnie potwierdzeniem, że zamysł jest słuszny, dlatego co jakiś czas będę się dzieliła z Wami swoją wiedzą i doświadczeniami zdobywanymi w starciu z chorobami otępiennymi - to już postanowione :) Tematów chodzi mi po głowie co najmniej kilka, chciałabym je jednak opisać starannie, więc przekładam z dnia na dzień ... bo trzeba zebrać myśli, zajrzeć do notatek, czy jakiejś książki ... A każdy dzień przynosi różne powinności, więc odkładam i odkładam. Pomyślałam, że tak jak i inne domowe zadania, muszę zacząć po prostu planować czas tworzenia postów :) Dzisiejszy jest jednak niezaplanowany - ot, tak jak zwykle, przysiadłam do komputera, bo w piekarniku jeszcze dynia się piecze, a na kuchni kasza na jutrzejsze śniadanie, więc jest chwila na małe co nieco :)

Będzie więc lekko i szybko. Głównie zdjęcia. W sobotę pożegnałam moją piękną i dostojną choinkę, zabawki i dekoracje prawie pochowane, jest to więc ostatni moment by podzielić się urywkami mojej styczniowej codzienności :)

Nowy rok przyszedł w asyście fajerwerków, oby więc cały był pełen radości - tych dużych i tych maleńkich, niczym muśnięcie piórka, ulotnych niczym delikatny zapach kwiatów ...

Zaczęło się od ... odwiedzenia działki :) Tak! Tegoroczny sezon otwarty został 4 stycznia :) Tej zimy biję rekordy odwiedzin na działce. Ale cóż, pogoda sama się o to prosi. Ani śniegu, ani mrozu, a w ogródku o każdej porze roku znajdzie się coś do zrobienia. 

Cieszy mnie to, że z roku na rok szkielet ogrodu - krzewy i drzewa - stają się coraz bardziej wyraźne. Dzięki roślinom zimozielonym ogród już nie straszy, nie jest taki ponury. Pióropusze traw dodają mu tajemniczości i elegancji. Kto by pomyślał, że polubię mój ogród także w tej brunatno-zielonej odsłonie :) Postanowiłam, że na wprost ścieżki posadzę wiosną dwie brzozy. Bardzo długo się zastanawiałam jakim drzewem zamknąć perspektywę i padło na brzozy pożyteczne Doorenbos, od lat zachwyca mnie ich piękna, biała kora, powinna być ładnie wyeksponowana na tle ciemnej zieleni iglaków sąsiadów :)

Nowe życie pcha się już na świat :) Z roku na rok odstępy czasowe między jedną wiosną a kolejną wydają się skracać, jednak za każdym razem widok pierwszych młodych kiełków oczarowuje ...

W warzywniku co nieco też się dzieje

Mój sublokator ;)

"Zimowy" widok z ławki na ganku.

A w mieście? Przeważnie pochmurne dni, ale czasami pojawiało się trochę słoneczka, które starałam się zatrzymywać w obiektywie.

Jak karnawał, to ...

Pączki! Z najlepszej warszawskiej cukierni. Niby mam do niej blisko przez całe życie, ale dopiero po raz pierwszy dokonałam tam zakupu! Bo trzeba się  do niej specjalnie wybrać i najlepiej przed południem, bo sklep czynny jest tylko "do ostatniego pączka", a te rozchodzą się jak ciepłe bułeczki ;) Ale warte są swoje sławy - pychotka!

O cukierni Zagoździńskich z przedwojenną historią można przeczytać np. tutaj.

Przy Różanym Skwerze Pysznych Pączków odkryłam Ławeczkę Uroczej Babci. Jaka piękna starość, która zostawia po sobie tak dobre wspomnienia :)

W ostatniej chwili udało mi się odwiedzić wystawę "Świat polskich Wazów". Przyznaję, byłam nieco rozczarowana. Spodziewałam się więcej zabytków kultury materialnej, dokumentujących życie królewskie tamtej epoki. Być może nie zachowały się. Albo nie udało się ich na wystawę ściągnąć, tak jak to miało miejsce w przypadku dzieł sztuki, o wypożyczenie których podobno organizatorzy starali się w Rosji ... bezskutecznie.

Panorama Warszawy

Misterne hafty. Ileż czasu, ileż precyzji i cierpliwości złożyło się na ten wzór.

Czy ktoś wie, co to za rasa? Często mam wrażenie, że ras psów przedstawianych na dawnych obrazach dzisiaj już nie ma ...

Specyficzny katalog i pamiętnik z podróży, charakterystyczny dla epoki.

Spore wrażenie zrobił na mnie widok pozostałości pałacu, jakie udało się odkryć i wyłowić z Wisły kilka lat temu dzięki wyjątkowo niskiemu stanowi wód.

Podczas studiów miałam okazję czytać pamiętniki z epoki i na tej podstawie napisać pracę o życiu codziennym królewskiej rodziny Wazów. Ta praca pozostawiła w mojej pamięci inny obraz życia na dworze, niż uwypuklony przez twórców wystawy. Życie Wazów kojarzy mi się głównie ze służbą - aranżowane polityczne małżeństwa, pustki w skarbcu, wyprawy wojenne, chłód w komnatach, bo brakowało pieniędzy na ogrzanie warszawskiego zamku, zaopatrzenie w artykuły spożywcze na "pański stół" raczej skromne, kupowane "na zeszyt" - ubogo w życiu codziennym króla i jego bliskich, a na zewnątrz splendor, bo szlachta raczej niechętnie łożyła na utrzymanie swojego władcy ...

Jak dobrze móc wracać zawsze do ciepłego domu :)

Cieszę się, że choć w kameralnym gronie, to tradycja domowego kolędowania została podtrzymana :)

Dobrze było się spotkać i wspólnie pośpiewać. W tym roku śpiewniki były w komórkach ... takie czasy ;)

Przy tej okazji dostałam takie śliczne lniane woreczki - dziękuję! Powstały z przeznaczeniem na pieczywo i inne spożywcze produkty w kuchni. Są tak ładne, że żal mi je na razie brudzić ;)

Styczeń to także czas częstszego gotowania, poszukiwania nowych smaków i rozwiązań kulinarnych, a także wypróbowywanie nowej kuchennej zabawki ;) Ale o tym, co mi z tego wyszło napiszę już innym razem.

Kiedy znikła z mieszkania choinka, przestałam się opierać sklepowym pokusom w postaci wiosennych kwiatów. Bo czemu miałabym się nimi nie cieszyć już teraz? :)

Czujecie jak słodko pachną? ;)

Oby podsumowanie pierwszego miesiąca tego roku wypadło nam na plusie pod każdym względem :)

Doranma