Urokliwe lata początki

Pierwszy lipcowy weekend, kończący mój króciuchny tegoroczny urlop, obdarował nas upałem. Jadąc na działkę zatrzymywałam się co jakiś czas, by uchwycić aparatem mijane widoki.

W ogrodzie ostre kolory i ostre słońce, tak ostre, że zupełnie nie umiem w nim fotografować.

Przeniosłam się więc szybciutko na ganek, by dopełnić "poprzyjezdnego" rytuału - kawa z czymś słodkim na dobry początek :) Taki dopływ energii przydaje się, by dobrze wystartować z motyką na chwasty ;) Póki co delektuję się ciszą, zapachami, dźwiękami przyrody, radosnymi plamami słonecznego światła przenikającego przez liście winorośli, spokojem...

Jagodzianki - kojarzą mi się z dzieciństwem i z moją ś.p. Ciocią, która po odwiezieniu do sklepu całodziennego zbioru malin, w nagrodę kupowała wszystkim jagodzianki. Dziwiłam się wówczas, co dorośli widzą w tych bułkach... W ostatnich latach bardzo doceniłam i polubiłam jagody: w jagodziankach właśnie, ciastach, babeczkach, koktajlach, przetworach na zimę. Przepis na moje ulubione ciasto z jagodami znajdziecie TUTAJ, a na zimę jagody robię w następujący sposób: do wyparzonych butelek wrzucam umyte owoce, potrząsając naczyniem, by jak najwięcej jagód się zmieściło, ale nie ugniatam ich. Zakręcam i pasteryzuję w gorącej wodzie do 30 minut. Ostatecznie w naczyniu zostaje ok. 1/3 objętości owoców. Tak zawekowane jagody w soku własnym, bez dodatku cukru, przetrzymują się bardzo dobrze dwa lata (dłużej nie sprawdzałam ;)). Zimą można  z nich łatwo przygotować domowy kisiel lub zupę jagodową, dodać do ciasta, lodów itd. Przepis zaczerpnęłam kilka lat temu z książki Lucyny Ćwierczakiewiczowej. Polecam, bo choć stary, to jary :)

Mój sposób na upał, to m.in. chłodne kolory - tym razem w błękicie. Mówcie, co chcecie, ale to działa, przynajmniej troszeczkę :)

Przyznaję się, mnie też dopadła mania groszkowa... bo czyż nie są urocze? I takie dziewczęce :)

Pomimo tego, że ogród nadal wypełniony jest kwiatami i kolorami, nie mogłam się oprzeć urokowi polnych chabrów. Urwałam bukiet z myślą o suszeniu ich płatków do zimowej herbatki, ale... najpierw trafiły do dzbanka, by rozweselać swym subtelnym urokiem działkowy ganeczek, a gdy wyjeżdżałam, wraz z naręczem innych ogrodowych piękności zapakowałam je do koszyka i obecnie przyciągają mój wzrok zdobiąc balkonową "świątynię dumania" ;)

 Wszystkim życzę udanego lata, pięknych dni, niezależnie od tego gdzie spędzanych: na wakacjach, w pracy, na łonie przyrody, czy w mieście. Cieszmy się każdą chwilą, przyjaznym promieniem słońca, błękitem na niebie, uśmiechem przechodnia, smakiem letnich owoców, kolorami kwiatów, bo przecież ten czas tak krótko trwa! Uściski  ślę :)
Doranma