Filiżanka kawy o poranku

Lubicie wcześnie wstawać? Hmm... zdaje się, że w odpowiedzi słyszę przewracanie się na drugi boczek ;)

Tak, tak, wszystko rozumiem. Ja też nie lubię rozstawać się zbyt szybko z podusią :) Ale z drugiej strony żal mi przespać dnia, więc gdy do mojej świadomości dotrze już, że nowy dzień się zaczął, podejmuję "męską" decyzję o wystawieniu stopy spod kołdry... Zdecydowanie pomaga mi wówczas widok słońca na błękitnym niebie i jego wesołe promyki zaglądające ciekawie do pokoju. Pewnie pomyślicie, że monotematyczna jestem, że znów o słońcu, ale cóż - trudno! Po prostu kocham takie poranki i już :)

Gdy oczy zaspane, wyjmuję jedną z ulubionych filiżanek i zasiadam z kawą, niekoniecznie prawdziwą - może być orkiszowa, żołędziówka, czy inna zbożowa... Tak naprawdę nie liczy się to, czy z kofeiną, czy bez, lecz poranny rytuał. Taki mój jeszcze powolny króciutki czas, gdy mogę spokojnie rozejrzeć się dookoła, zamyślić, pomarzyć, podziękować Bogu... zanim pochłonie mnie codzienny wir.

Pamiątkowa taca po Babci, sznur pereł Mamy, filiżanka od drogiej Kasi, ulubiony ecru ... niezłe mam towarzystwo :)

Nie wiem, co takiego w sobie mają, ale ogromnie lubię szyszki, chętnie nimi dekoruję dom. Może przypomina mi się ten koszyczek z dzieciństwa, do którego zbierałam szyszki na podpałkę, będąc na wakacjach u Babci? Któż to wie :)

Kocham plamy słońca na ścianach i przedmiotach. Z takiego rozświetlonego domu nie chce mi się wychodzić. Tak naprawdę, to nigdy nie chce mi się z niego wychodzić, niezależnie od pogody - po prostu kocham mój dom :)

Na zewnątrz utrzymuje się od kilku dni dodatnia temperatura, zupełnie nie lutowa...

Jeszcze łyk kawy spokojnie smakowany, haust odurzającego zapachu kwiatów i trzeba zebrać się w sobie, i wyruszyć w drogę - dzień czeka!

Co nam przyniesie? Mam nadzieję, że wiele dobrych chwil, pełnych miłości i piękna, czego Wam i sobie życzę. A więc pobudka, czas wstać, kochani :)

Doranma