Z wizytą na Zielonym Wzgórzu

Post poniższy powstał ponad miesiąc temu... Cóż, teraz mamy za oknem zupełnie inne realia, a temperatura niemal o 20 stopni poszła w dół. Poza tym jednak treść nie straciła nic na swojej aktualności, do zdjęć można by się tylko przyczepić, że nie sierpniowe. Cóż, z tego wniosek, że najwyższa pora go opublikować, tym bardziej, że kilka innych "niedoróbek" tez jeszcze czeka, aż wypuszczę je na światło dzienne. Lato jakoś nie sprzyja w moim przypadku blogowaniu, chociaż zdjęć z myślą o Was robię setki, ale do pisania usiąść ciężko, gdy długi dzień sprzyja spacerom :)

***

Kilka dni oddechu w domowej przystani sprawia mi ogromną przyjemność. Bo i upał niemiłosierny za oknem, więc lepiej się chłodzić lodami na kanapie, czy popijać kawę mrożoną w balkonowym leżaku. Poza tym dla mnie zawsze taki czas spędzony w domu to ogromna frajda - rzadko się zdarza, więc może dlatego tak go lubię? Przeważnie biorę się wówczas z zapałem za prace domowe i pod koniec dnia patrzę na swoje dzieła z satysfakcją, bo pranie, sprzątanie, gotowanie, to jednak takie zajęcia, których efekty widać od razu, a ja tak pracować lubię. Jednak tym razem jest inaczej, zgodnie z zaleceniem odpoczywam na całego i tylko od czasu do czasu pokręcę się po kuchni, by zaopatrzyć się w coś smakowitego :) 

Sięgnęłam więc po zaległe, nieprzeczytane numery ulubionych miesięczników wnętrzarskich i ogrodowych, pozaglądałam na Wasze blogi, aż przyszła pora na książki. Potrzebę jednak miałam taką, by przeczytać coś baaardzo lekkiego, relaksującego, od dawna odkładanego na lepsze czasy... Najpierw więc był "Tajemniczy ogród" - zupełnie inaczej smakuje taka lektura po latach, pochłonęłam ją szybciutko, zwalniając jedynie na opisach ogrodu... 

"Jeśliście nigdy takiego ogrodu nie widzieli, to nie zdołacie tego zrozumieć; jeśliście zaś widzieli taki ogród, to zrozumiecie, że trzeba by napisać grube tomisko, aby opowiedzieć, co się tam działo. Najpierw zdawało się, że nie będzie końca kiełkowaniu i ukazywaniu się coraz to nowych roślinek w ziemi, w trawie, w klombach, nawet w zagłębieniach muru. Potem owe zielone roślinki zaczęły okrywać się pączkami, pączki zaczęły się rozwijać i ukazywać kolory - wszystkie odcienie błękitu, wszystkie odcienie purpury, karmazynu i fioletu. W owych szczęśliwych dniach sadzono troskliwie kwiaty w każdym kąciku, w każdym wolnym miejscu. Ben Weatherstaff przyglądał się, a sam spomiędzy cegieł w murze wydrapywał wapno i wypełniał ziemią zagłębienia, w które sadzał śliczne roślinki. Irysy i białe lilie można było zbierać snopami, zielone zaś klomby zaludniły się całą armią białych, niebieskich i żółtych ostróżek, dzwonków, mieczyków."

Ta książka, to chyba moje pierwsze zetknięcie się z angielskimi ogrodami w wieku kilku lat. Ale wówczas bardziej poruszyły moją wyobraźnię wrzosowiska i pozostało we mnie marzenie, by je kiedyś zobaczyć... Z kart tej książki wywodzi się pewnie marzenie o własnym tajemniczym ogrodzie, bo takie lubię najbardziej. A może to pragnienie wpisane w kobiecą duszę, tęsknota za utraconym Rajem? Pewnie i twórcy takich ogrodów przez wieki nosili taką tęsknotę w swoich sercach, a sprzyjający klimat dopomógł im do wyczarowania najpiękniejszego, moim zdaniem, stylu ogrodowego w Europie.

Gdy już przekręciłam ostatnią kartę dziejów Mary, Colina i ich ogrodu, zapragnęłam powrócić do ukochanej książki mojego dzieciństwa, czyli do "Ani z Zielonego Wzgórza". Myślę, że nikogo nie dziwi, że właśnie ten tytuł wymieniłam :))) Cóż, nie miałam tej serii pod ręką, została u Rodziców, a z powodu upału nie chciałam Mamy fatygować, by mi ją przywoziła. Przypomniałam sobie jednak, że kilka lat temu zakupiłam książkę kucharską z potrawami z Zielonego Wzgórza. Dotychczas tylko ją przeglądałam, teraz nadszedł dobry czas, by ją przeczytać od deski do deski. Zaopatrzona więc w to i owo dla podniebienia, rozsiadłam się wygodnie z nową lekturą.

"Kuchnia z Zielonego Wzgórza" autorstwa Elaine i Kelly Crawford, to rodzinne wspomnienia, zdjęcia, przepisy - nie mogłam trafić lepiej. Bardzo lubię takie książki, bo pozwalają poznać atmosferę otaczającą autorów podczas "stwarzania" moich ulubionych bohaterów.

Mam nadzieję, że te kilka zdjęć i poniższych przepisów zachęci Was do tego, by poszukać książki i zatopić się w smakowitej lekturze :) Oj, smakowitej, bo pomimo upału postanowiłam dwa przepisy od razu wypróbować. A oto one:

Galaretkę ogórkową robiłam już dwukrotnie. Faktycznie kapka majonezu bardzo podnosi jej smak. Pięknie i zaskakująco wygląda na stole pośród innych przystawek.

Tortu Maryli nie odważyłam się jeszcze przygotować, ale za to wybrałam przepis na ciasteczka, które dzięki dodatkowi gałki muszkatałowej są bardzo podobne w smaku do naszych pierniczków.

Upieczenie ciasteczek stało się pretekstem do wyjęcia z kredensu ulubionych filiżanek i podania herbaty :)

W trakcie robienia zdjęć zaświeciło mocniej słońce, więc zaczęłam "uwieczniać" słoneczne plamy na podłodze, których widok - zwłaszcza wiosną i latem - sprawia mi ogromną radość przywołując w pamięci obrazy z dzieciństwa :)

A na zakończenie chcę Was zaprosić do ogrodu, nie mojego, ale do najpiękniejszego według mnie, jaki udało mi się odkryć w blogowej przestrzeni. Obserwuję go od co najmniej 2 lat. Jest niemal doskonały, może tylko nieco zbyt mało tajemniczy ;) Mieści się w miejscu niezwykłym, na Wyspie Księcia Edwarda, czyli w miejscu, w którym "narodziła się" moja ulubiona "Ania z Zielonego Wzgórza". Nareszcie wiem, jak wygląda to miejsce, które dotąd tylko sobie wyobrażałam!
Na blogu Carolyn mogę spędzać duuużo czasu, czasami wręcz za dużo :) Staram się podglądać i uczyć od niej ogrodnictwa, jej rabaty są dla mnie wzorem angielskiego stylu. Zauważyłam na przykład - nie wiem, czy taki był zamiar co prawda, ale zamierzam to wykorzystać - że na brzegach rabat posadzone są funkie, przywrotniki lub liliowce, które dzięki swojemu gęstemu ulistnieniu nie dają szans żadnemu zielsku, a więc trawa nie "wpycha się" na rabatki. Polecam gorąco tę stronę wszystkim miłośniczkom romantycznych ogrodów - zajrzyjcie na przykład tutaj, by obejrzeć aktualne zdjęcia ogrodu i jego plan:
http://warrengrovegarden.blogspot.com/2012/08/the-making-of-our-garden.html
Jeżeli chcecie spotkać Anię, to zapraszam w to miejsce:
http://warrengrovegarden.blogspot.com/2012/07/anne-of-green-gables-tea.html
Kto nie był, na pewno spędzi tam miłe chwile.

Pozdrawiam bardzo serdecznie. Dobranoc :)