Czas pokrzyw

Wieczorem przyszła burza, przez całą noc padało i nadal pada. Mój plan wyjazdu na działkę zawieszony. Wykorzystuję więc ten czas, by napisać post, który czeka od końcówki kwietnia ;) No bo o pokrzywach tylko o tej porze roku warto pisać, a to już naprawdę ostatni dzwonek.

Czas pokrzywowych zbiorów zaczyna się u mnie w połowie kwietnia. Z roku na rok staram się wykorzystywać ich dobroczynne właściwości coraz bardziej. Gnojówka dla roślin, to już standard i nie wyobrażam sobie bez niej wiosennego i letniego ogrodu. Ale coraz częściej też pokrzywa trafia na mój talerz. W tym sezonie zaczęło się od tarty z pokrzywami, zainspirowanej przepisem w książce Łukasza Łuczaja "Dzika kuchnia". Proporcje na ciasto z tego przepisu są nie do polecenia - za dużo masła, za mało mąki. Mimo, że mąki dosypałam znacznie więcej, by dało się zagnieść, to i tak nie było smaczne, bo zbyt tłuste. Wykorzystuję więc teraz mój sprawdzony przepis na kruche ciasto do tart.

Natomiast samą pokrzywę najlepiej przygotowuje mi się tak, jak szpinak: podsmażona cebulka i czosnek, do tego pokrojona pokrzywa (czasami pół na pół ze szpinakiem), trochę sera koziego, dużo przypraw ( u mnie najczęściej kurkuma, galgant, bertram, hyzop, gałka, sól, pieprz). Tak przygotowana pokrzywa nadaje się też do makaronu, świetnie smakuje z ugotowaną kaszą jaglaną, ostatnio wypełniłam nią ślimaczki z ciasta francuskiego. Zwłaszcza uduszona razem ze szpinakiem jest świetna. 

Wciąż zbieram się do ugotowania zupy pokrzywowej i mam nadzieję to zrobić w najbliższych dniach.

Najcenniejsze ziele jest majowe, ale ja zbieram młode czubki pędów jeszcze przynajmniej do połowy lata - po uszczknięciu szczytowych 4-6 listków, roślina się rozkrzewia, więc kolejne młode czubeczki też nadają się do zerwania, ważne aby nie kwitła. W ten sposób mam poczucie, że nie ogałacam stołówki motyli, one jedzą to co na dole, ja to co na górze, no chyba że okażą się szybsze ode mnie ... ;)

Ślimaczki przed upieczeniem, bo po wyjęciu z piekarnika szybko zniknęły :)

Jedzenie pokrzyw zalecało mi już kilku lekarzy różnych specjalności. Zachęcam Was więc bardzo, by korzystać z tych dobrodziejstw łąk i naszych ogródków, bo po co kupować suszoną pokrzywę w torebkach, skoro można ususzyć sobie samodzielnie? No a taka świeża ma cennych właściwości jescze więcej. Najcenniejszy jest sok, więc jeśli macie wyciskarkę ślimakową, to do dzieła!

Życzę sił do przełamania ewentualnego wewnętrznego oporu i smacznego :)