Święto :)

Upsss... dwa miesiące bez żadnego wpisu... jak to tak? Bo w głowie, to noszę co najmniej kilka pomysłów na post. Ale przyznaję - gdy tylko skończyły się upały, gdy nastała piękna, złota, polska jesień, to wstąpiła we mnie nowa energia i zaczęłam nadrabiać różne życiowe zaległości, a do komputera nie siadałam prawie wcale. Ponieważ jednak kilka dni temu obiecałam głośno, że napiszę, to nie bacząc na późną godzinę, usiadłam by coś naskrobać.

A chciałabym tym razem zostawić w tym moim wirtualnym pamiętniku niewielki ślad po niedzielnym świętowaniu. Rocznica odzyskania niepodległości, czy to setna, czy dziewięćdziesiąta piąta, czy każda inna - ma dla mnie znaczenie. Przyznaję jednak, że w tym roku przeżyłam ją inaczej, gdyż ze względu na mnogość różnych inicjatyw i nagłośnienie imprez związanych z 100 urodzinami odrodzonej Polski, atmosfera podniosłości i radości jednocześnie, którą wyczuwa się niemal wszędzie, wzmogła i moją dumę narodową, i chęć świętowania w sposób szczególny.

Postanowiłam świętować w gronie zaprzyjaźnionych Kobietek i z nimi razem dzielić radość tego dnia. W codziennym biegu nie udało mi się co prawda zrealizować wielu pomysłów, które pojawiły się właściwie w ostatniej chwili, ale skoro nie w tym roku, to mam nadzieję, że w kolejnych będzie okazja do ich urzeczywistnienia. Bo chciałabym bardzo, aby to wspólne świętowanie stało się nową tradycją mojego domu :)

Tak na szybko więc, to co się udało, to ubrać siebie i stół w biało-czerwone barwy, przygotować kilka prostych potraw w bieli i czerwieni, kupić drobne prezenciki, które mam nadzieję, że będą przypominały obdarowanym ten dzień. I przede wszystkim rozpocząć spotkanie od wspólnej modlitwy za Polskę, na której bardzo mi zależało, a następnie wznieść toast za naszą Ojczyznę :)

Jak ja lubię te nasze kobietkowe spotkania! Polecam je wszystkim - na chandrę i na smutki, na słońce i na deszcz, i na radość też :)

Pozdrawiam serdecznie

- Doranma