W lesie i pod lasem

Ręka do góry, kto nie uczestniczył w dzisiejszym, ew. wczorajszym pospolitym ruszeniu na grzyby? Jedną dłoń widzę, o tam jeszcze drugą... nie, to chyba niemożliwe ;) Polskie lasy przeżyły w miniony weekend oblężenie - od samochodów, "ludziów" i grzybów było gęsto :))) Lecz niestety nie uwieczniłam. Mogę tylko powspominać spacer sprzed tygodnia. Co prawda nie obfitował w grzyby, lecz też był piękny.

Zdjęcia podgrzybków są autorstwa Ani, która uczestniczyła w spacerze :)

A to już pod lasem, czyli w moim małym "gospodarstwie" - owoce kaliny, które w tym roku wywołują pytania i podziw niemal wszystkich osób, które mnie odwiedzają. O poranku ozdobione dodatkowo kroplami rosy lub nocnego deszczu. 

Maleńki ślimaczek też próbuje zdobić, udając broszkę ;) Kto go dostrzegł poniżej?

Nie spotykam kaliny koralowej w ogrodach, a szkoda. Moja własna jest wynikiem pomyłki, jak się okazuje szczęśliwej. Kupiłam ją w przekonaniu, że jest to odmiana Roseum. Jakże byłam rozczarowana, gdy zobaczyłam pierwsze kwiatki - nie były kuliste, lecz płaskie. Jednak spektakl nasycającego się stopniowo koloru, jaki nam prezentuje od dwóch miesięcy, wynagradza skromniejsze kwitnienie. Poniżej cały krzew na rabacie - przycinam go po kwitnieniu, tuż nad zawiązkami owoców, aby nie rozrósł się nadmiernie.

Mijając kalinę i skręcając w lewo, dojdziemy do krzewów jeżyn, które splotły się w tym roku w silnym uścisku z dynią Hokkaido. Jak widać nie przeszkadza im to w hojnym obdarzaniu nas owocami.

 Pomidorki koktajlowe  w tym roku poszalały, tworząc zaskakujący busz. Sadzone w bardzo niesprzyjających warunkach, bo w błoto, nadrobiły z nawiązką wiosenne zaległości, rosną, kwitną i owocują na potęgę. Jedynie niepokoję się, czy jesień będzie dostatecznie długa i ciepła, aby zdążyły dojrzeć.
Oto mój rekordzista, wsadzony koło winorośli, bo akurat był tam skrawek wolnego i suchszego miejsca - jak widać zdominował krzew winorośli, około miesiąca temu sięgnął dachu i nadal rośnie, teraz już raczej na boki. Nie mogę się doczekać, aż przyozdobią go żółte owoce w kształcie małych gruszeczek :)

Sobotę mieliśmy pochmurną, lecz dziś niebo się wypogodziło i zaświeciło słońce. Moje maleńkie wrzosowe poletko, założone u stóp borówek amerykańskich, nabrało barw... jesiennych :)

Również zimowitom były potrzebne ciepłe promyki, aby otworzyły swoje urokliwe kwiaty. Gdy zakwitają, nie mam już złudzeń - nastała jesień. Na razie pokazuje swoje piękniejsze oblicze - oby jak najdłużej!

Nie tylko ja wykorzystałam ciepły dzień na zbieranie plonów i prace ogrodowe - bączki uwijały się głośno wśród kwiatów zbierając zapasy do swoich spiżarni. W owadzim świecie było dziś głośniej, niż wiosną.

Kocia rodzinka - mama i trzy kocięta - opuściły sąsiedzki namiot, gdzie mają sypialnię i jadalnię, i przyszły pod moją leszczynę, by korzystając z bliskiej kryjówki wśród liści, dającej im bezpieczne schronienie w razie zbliżania się jakiegoś intruza (czyli np. mnie), pozostały czas grzać się i harcować na słońcu. Poniżej jedno z kociąt pod czujnym okiem mamy ukrytej w cieniu. Kociaki są tak zwinne i szybkie, że naprawdę trudno je sfotografować "w akcji". A ich zabaw z podrzucaniem złapanej nornicy nawet nie usiłowałam dokumentować ;)

Sfotografować rozbawionego kota można tylko, gdy się czai do skoku, chwilę potem znika z zasięgu obiektywu ;)

To był błogi dzień :) Oby nadchodzący tydzień również przyniósł nam wiele miłych chwil. 

Pozdrawiam serdecznie wszystkich odwiedzających :)